ΜΕ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΗΡΙ

Παει Καιρος Που Τα Παιδια Μπορουσαν Να Ονειρευονται... Τωρα Μαθαινουν Τα Ανθρωπινα Μαρτυρια Μεσα Σε Υπογεια Κρησφυγετα... Τωρα Αποστηθιζουν Την Θλιψη,Την Αγαπη,Τον Θρηνο Και Την Μνημη... Τωρα Ακουνε Το Αιμα Στις Φλεβες Τους... Τωρα Οι Σκεψεις Τους Εμποδιζουν Τους Υπνους Τους... Για Αυτο Γελουν Με Τους Θεους Και Πια Δεν Τους Πιστευουν...


Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Αναρτήθηκε από ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ στις 7:50 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

  • ►  2012 (3)
    • ►  Μαρτίου (3)
  • ▼  2011 (2)
    • ▼  Ιανουαρίου (2)
      • Χωρίς τίτλο
      • Χωρίς τίτλο
  • ►  2010 (80)
    • ►  Δεκεμβρίου (3)
    • ►  Σεπτεμβρίου (3)
    • ►  Αυγούστου (46)
    • ►  Ιουλίου (28)

Εγγραφή στο

Αναρτήσεις
Atom
Αναρτήσεις
Σχόλια
Atom
Σχόλια

Σελίδες

  • Αρχική σελίδα

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Θέμα Φανταστικό Α.Ε.. Εικόνες θέματος από Jason Morrow. Από το Blogger.