ΜΕ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΗΡΙ

Παει Καιρος Που Τα Παιδια Μπορουσαν Να Ονειρευονται... Τωρα Μαθαινουν Τα Ανθρωπινα Μαρτυρια Μεσα Σε Υπογεια Κρησφυγετα... Τωρα Αποστηθιζουν Την Θλιψη,Την Αγαπη,Τον Θρηνο Και Την Μνημη... Τωρα Ακουνε Το Αιμα Στις Φλεβες Τους... Τωρα Οι Σκεψεις Τους Εμποδιζουν Τους Υπνους Τους... Για Αυτο Γελουν Με Τους Θεους Και Πια Δεν Τους Πιστευουν...